Ne bir neşe, umut kalmadı bende,
Çöktü karabasan, gün karaperde.
Âlemin zevk ile güldüğü yerde,
Zamanda talihe ağlamak düştü.
Çaresizlik sardı dörtbir yanımı,
Hasretlik yakıyor gün gün canımı.
Vuslata tutuşan özge kanımı,
Kılıcıma çalıp, zağlamak düştü.
Hayra yorulur mu bunca hamâkat?
Kimisinde göbek, hem ense kat kat.
Kimi sürünürken, varsa sende yat;
Bana yüreğimi dağlamak düştü.
Açılan mesafe yorar fakiri,
Çoğunda olmayan, onda el kiri!
Sabırla kanaat aldı zâkiri,
İçime sellerce çağlamak düştü.
İster yum gözünü gerçeğe körce,
Dilin söylemesin zalimi erce.
Takvime bağlandı bunca işkence,
Sana da bir devri yağlamak düştü.
14.07.2015
Fatih-İST:
Kayıt Tarihi : 15.7.2015 13:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir anlatmıyorsa daha ne söyleyeyim? E.Ö.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!