Sana doyamadan Şiiri - Ömer Çetinkaya

Sana doyamadan,ayrılık beni,
Hasretinle can,evimden okladı,
Gurbet dediğimiz,bu zalım düşman,
Seni alıp beni,benden sakladı.

Gecem gece değil,nerde dur durak?
Sensizlik olacak,bana son durak,
Dağlar aman vermez,yoruldu burak,
Hasretliğin beni,böyle hakladı.

Umudumu kestim,artık şafaktan,
Kanım sızar,yün tarağı yataktan,
Boğulurken gece,denen bataktan,
Mehtep doğap,acılarım yokladı.

Ne demek sabır et? Ağlama sus sen,
İnan umut kestim,sen siz ben benden,
Bir örnek vereyim; sana kendimden,
Sevgin benim,yüreğimi pakladı.

Sade sevgin ile,bana yarınsın,
Zemheride güneş,günde serinsin,
Gözlerinle ummanlardan,derinsin,
Bir bakışın,bir acımı çokladı.

Ömer Çetinkaya,sana doymadan,
Seni seviyorum,dediğini duymadan,
Gel evet de,el sözüne uymadan,
Bekleyerek,tüm saçını akladı...

14.08.1989