Sana doyamadan çekip gittin

Arkana bakmadan gidişin nedensiz her ayrılışında
beni terk etiğin anın güç eden kervan misali
seni düşünen bu duygularımın arasında
tebesümlü gülüşte bakan gözlerindir.

Derin ve o kadarda acının mutluluğa dönüşünü yaşarken,
bedenimin uçrumlarında açtığın yaranın sevdasında buluşur
sevgim tükenişi yaşayan son neslin son ırkı gibi
parmak sayısı kadar Seni az yaşıyorum

Senin her gidişinde tükenişi yaşıyorum
varlığın oluncada senin eksikliğini kendimde his ediyorum.
sen uzak kalınca yokluğunda sokakları
defterin yaprakları devirir gibi caddeleri
değişiyorum senin yokluğundan.

Seni eksikliğimde arıyorum bu şehirde.
seni kendimde bazende gözlerimin derinliğinde
bazende kabimin en gizli hazinesinde arıyorum
ama arkana bakmadan çekip gittiğinde buz kesiliyorum,

Kaya parçasına dönüşüyorum,
Seni özlediğim her anımda
gözümün baktığı yer kadar uzak
sesini soluğunu duyacak kadar yakın

Nefesin boğazımda döğümlenmiş kadar yakın
ve çaresiz his ettiğimde Nur gibi yüzünle her anı sende yaşıyorum.
an be an bedenimde dolaşan damarlarda oluk oluk akan kan gibi
tüm kalbimedeki damarlarda çırpınışını yaşarken
pıhtılaşmış bedenimdeki bu kan son kalp çırpınışını
senin için yaşıyorum senin sevginin aşkından geberircesine
seni severek göz yaşlarında seni kurmuş kalbinin bahçesinde sulayarak sana sevgimi ıspatlıyorum gözlerime akan Nur ışığım..!