Özledim iki bardak çay içmeyi.
Sen öğretmiştin hayatı sevmeyi.
Mutluluklar içinde hep gülmeyi.
Bitirdin beni sana doyamadan.
Sesini duyarım bazen derinden.
İçimde volkanlar patlar yerinden.
Çekeceğin var senin kaderinden
Bitirdin beni sana doyamadan.
Kaybolup gidersin ömrün geçer.
Hayatın inadına fırtına biçer.
Zaman gelir dostların adam seçer.
Bitirdin beni sana doyamadan.
Keşaplının Günlüğünden
Mehmet KÜÇÜKKARAHAN
Kayıt Tarihi : 22.10.2009 12:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Küçükkarahan](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/10/22/sana-doyamadan-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!