Yıldızsız semaların resmini çiziyorum
Dolunayda gözlerine
Sana dokunup ağlamak istiyorum
Ağıtlar yakıyorum
Yüreğimdeki kan lekelerine
Bir bilsen
Sensizlikte kaç kez ölüyorum
Kaç canım alınıyor işkence odalarında
Yazmaya korkuyorum sevgili
Her kelimede…
Yüzlerce tekme atıyorlar böğrüme
İsmini söyledikçe
İşkencenin dozu artıyor
Binlerce volt elektrik veriyorlar yüreğime
Sana dokundukça kelimelerde
Çoğalıyor uzak yıldızlarım
Bir ağrı başlıyor derinlerde
Çatlıyor dağlanıyor dudaklarım
İfadelere döktükçe
Her yangın sonrası küllerimi
Seni unutmamı istiyorlar sevgili
Vuruyorlar dört bir yandan pençelerini
Vuruyorlar da
Söyletemiyorlar yinede sensizliğimi
Gözlerini düşünüyorum
İşkencelerin en kabasında
Varsın olsun be sevgili
Her bir yandan vursunlar bana
Vursunlar da
Söyletemesinler sensizliğimi
Kayıt Tarihi : 26.6.2010 22:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!