Sana Doğru ( Gölgeni Çalıyorum )

Ne zaman uzansa sana doğru aşk
Ki sen o anda
Elini kalbinin üstüne koyup dinlesen kendini
Avuç içinde atan kalbin ve
Aklında kalan bir soru olurdu

Gecenin içinde bir kara tren ıslığı gibiyken çığlığın
Ondan saklanmak isteyen ruhundaki sığınağı bulurdu
Ve delice hikayeler söylerdi herkes
Olmadık masallar uydurulur
En sonunda senin bile görmediğin
Ve hiçbir zaman üstünden geçmediğin
Kalbine uzanan bir köprü kurulurdu

El uzanırdı sana
Ve bir bakış çıkardı sislerinin ardından
Adını fısıldayan ormana
Anka’nın kanadından ateş düşerdi de
İzi sürülüp sana varmasın diye
Yakardı seni söyleyen her şeyi
Şimdi gecenin içine giderken sen
O gecede bıraktığın gölgeni çalıyorum ben