Sana Doğru Akan Zaman Şiiri - Sinan Bayram

Bir rüzgâr esti adının ardından,
göğsümde bir ırmak kabardı sessizce.
Gözlerin — bir gece vakti denizidir,
bakmaya korkarım, kaybolurum içinde.

Seninle başlar sabahların kokusu,
her şey sende yeşerir, sende solar.
Bir gülün kanında gizli bir sır gibi
seninle yanar içimde her bahar.

Bir vakit, sessizliğin en ince yerinde
bir söz fısıldadım: “Gel.”
O an dünya durdu —
ve kalbim, bir kuş gibi çırpındı göğsümde.

Sana doğru yürüdüm —
ne yollar vardı, ne uzaklık…
Sadece senin adının yankısı
taşlara, bulutlara, suya karışmış.

Ellerin…
bir dua gibi uzandı bana,
dokundun —
ve bütün kırılmış aynalarım onardı kendini.

Ah sevgilim,
seninle var olmak,
bir yıldızın düşerken çıkardığı sesi duymak gibi.
Ne kadar kısa, ne kadar sonsuz.

Yüreğimin her atışı,
senin adını yazar gökyüzüne görünmeden.
Ben sustukça, sen çoğalırsın içimde,
ben konuştukça eksilirim senden.

Bir gün, zaman biterse eğer,
ve bütün kelimeler yorgun düşerse,
inan, adını son kez değil —
hep ilk kez söyleyeceğim.

Çünkü aşk,
her seferinde yeniden başlamaktır.
Bir nefesin, bir bakışın,
bir “merhaba”nın içinde bin kez doğmaktır.

Ve ben —
her doğumda, her sonbaharda,
her yıldız sönüşünde
sana yeniden âşık olacağım.

Sinan Bayram