Sana Doğru Şiiri - Barış Yılmaz 3

Boranlar kopup zelzeleler yıkıyor dünyayı
Kuşlar ölüyor, kurtlar ölüyor
Çöllere dolu yağıyor ve denizler kuruyor
Bense zamandan münezzeh koşuyorum sana doğru
Ve yeniden diriliyor dünya, ellerine varınca
Eskisinden daha güzel, daha yumuşak huylu
Güneşin değince bahçeler bembeyaz güller dolu
Cennetten bir köşe dudağının kenarı
Saçlarının esintisi ruhumu havalandırır
O kadar yükün altında sanki tüymüşçesine
Gözlerin bir türkü tutar geldiğim yola bakıp sana doğru
Maviliklerden geçip yeşil yeşil dolarsın içime
Bahar bozkırları gibi taze ve sonsuz
Kaçamak öpücükler arasında aşkın heyecanı
Belki hasretin ardından ilk tutuşumda elini
Ya belini sararken kalp atışlarına ne demeli
Huzur kollarındadır, şarap ise dudaklarında
Kollarında şarabı yudumlarken işte cennet benim
Kevserler mi bahçeler mi senden güzel
İstemem köşklerini bana Rugeyyam yeter
Kilidi de anahtarı da bu yedi harfin bu birleşiminde kalbimin
Bazen "R" olur düşlerimde görünür
Bazen de "A"ya varır bedenlerimiz kavuşur
Uçuşur kelebekler, lavanta kokuları yayılır
Ve başım yine sağ omzuna düşer
Ruhum etrafa koşturur sonra bir çocuk gibi
Uslanmaz, durulmaz en çok da ruhuna doğru
Yanaklarının sıcaklığında eriyip gamzelerini doldurur hislerim
Gülüşlerim ve göz yaşlarım hapsolur
Ruhlarımız birleşip yükselir gökyüzüne
Sonra güneş de böyle doğar ay da
Vurulur ışığımıza yıldızlar geceye küser
Tanrı da hayret eder yarattıklarını alt edişimize
İndirir yeniden yere, bir bedene hapseder bizi
Adı "sonsuza dek aşk" olan
Kurtarmış sanır yarattıklarını
Oysa kıyamet şiirin başında kopmuştu
Şimdi cennetten de ilerideyiz