Sona Doğru Şiiri - Yolcu Yol

Yüreğimin en sessiz harfleriyle sesleniyorum sana.
Ve kanayan gözlerimde seni taşıyorum istemeden.
Tutsak oldum içimin zindanlarında.
Sensiz avaz avaz koşarken ölüme, sessiz cümlelerimi ayırdım yalnızlığıma.
İçimi yakan sevdanın körlüğüyle agrafında yaşadım hayatın.
Hüznün yağmurlarında saklasam da kendimi, çıkamadım ölümün loş gecesinden.

Kendimden vaz geçiyorum artık.
Her şeyi gömüyorum bu satırların sırrına.
Tüm şiirleri aşka, tüm aşkları sana kurban edip saklanıyorum karanlığa.
Meçhullerin sürüklediği bir hayatı bırakıp avuçlarına, ben ölüme koşuyorum.

Gücüm kalmadı.
Ve bittim.
Tükendi tüm umudum.
Yoruldum.
Kırgınlıklarımla.
Hasret ve özlemlerimle.
Çaresiz; acılarla, samimiyetsiz yaşamaktan yoruldum.

Ve bırakı verdim kendimi son baharın ayazına.
Ne kadar birikmiş öfkem varsa, gömdüm.
Umuda dair tek bir kıvılcım bırakmadım yüreğimde.
Kor ateşe yürüdüm.
Bekledim.
Uykuya yatar gibi bir yüreğin kenarına, her şeyi boş verip, ölümü bekledim.

Kaçıyorum kaça bildiğim kadar uzağa.
Konuşsam dilim lal oluyor.
Zaten anlatmak rengine büründükçe, dağlar ardım sıra diziliyor.
Ve tel tel kopuyor hayat ellerimden.
Kalbime yaşamanın sızı düşüyor.
Yavaşlıyor göz kapaklarım.
Hiç dinmiyor hasretin acısı.
Ölüm kokuyor her sokak.
Sokak lambalarının aydınlığı vurmuyor yoluma.
Ve ben bir en kazın altında soluksuz kalıp, çıkmak istemiyorum

Kalmak ağır geldiğinde gitmeli insan.
Bırakıp hayatın anlamlarını, yol almalı sessizce.
Güneş batmadan aşmalı, dar kaldırımları.
Yakmalı hasretin her çeşidini.
Savurup küllerini, kefene sarılmalı.
Dört kişinin omzunda musallaya uzanmalı.
Ve her şey, yüreğimin duvarları arasında yok olmalı.

Artık kızma gecenin karanlığına saklandığıma.
Eskisi gibi nahoş yaşantıma meyledip, huzuru unuttuğuma.
Elbet güneş bana da doğacak.
Ve en sonunda hayat son bulacak.
Dokunacak can kafesime Azrail.
Senle olan ruhumu alıp götürecek.
Bedenim soğuk.
Gözlerim ıslak.
Sözlerim lal.
Kefen ruhumu ve bedenimi sıcak tutacak.
Toprak bağrına basıp sımsıkı saracak.
Ve böylelikle bir hayat son bulacak.
Şimdi yaşam ve ölüm arasındaki bu maratonun son finalini koşuyorum.
Süre kısıtlı.
Vakit dar.