Sana Doğru... Şiiri - Fatih Mehmet Yiğit 2

SANA DOĞRU...

Hasretin yakar sinemi,
İki gözümün çiçeği.
Kalbimde senin ağırlığın,
Taşırım sessiz sedasız.

Kalabalıklar içinde yalnızım,
Yerinde hep boş kalan tarafım.
Bir yanım eksik, tenha,
Bir yanım hep sana muhtaç.

Gece iner düşüme,
Efkar çöker gözlerime.
Rüzgâr sürükler hasretimi denize,
Martılar çığlık çığlığa telaş içinde.
Seninle başlayıp seninle biten
Bir türkü olurum kıyılarımda.

Sahil boyu yürür ayak izlerin,
Islak kumda hayal hayal.
Her dalga bir soru getirir aklıma:
“Ne zaman?” diye, “ne zaman?”
Zaman geçer, sen gelmezsin,
Hasret çoğalır, deniz dinmez.

Geceler yağmur kokar,
Seni hatırlatır damla damla.
Her şey seni söyler, seni çağırır,
Sessizliğin sesinde bile sen varsın.
Yokluğunla var olan,
Ateşinde yandığım.

Ve sabahlar doğar, güneş yükselir,
Ama içimde hep aynı karanlık.
Her ışık senin gölgeni arar,
Her sokak senin adını fısıldar.

Şehir uyur, ben uyanık kalırım,
Kulelerde yankılanır gurbetin sesi.
Taş köprüler, rüzgâr, martılar—
Hepsi seninle başlar, seninle biter.

Bir yanım İstanbul, bir yanım sürgün,
Bir yanım deniz, bir yanım çöl.
Ama her yanımda senin eksikliğin,
Her yanımda senin ateşin.

Ve bilirim, bir gün döneceksin,
Bir gün bu boşluk dolacak.
Ama o güne dek,
Ben bu türküyü söylemeye devam edeceğim:
Hasretinle yanarak,
Yokluğunla var olarak,
Sana doğru, hep sana doğru…

Fatih Mehmet Yiğit