Sana Değil Özlemine İhtiyacım Var

Gittiğim yerlerden tenimle barışmak için bile onu aradım....
Vücudumu elbise yapar,yüreğimi sorgular gibiydi,yaralarımı kapatır gibiydi
sevgisi.....
İçimdeki savaş kızışınca,nefes alamıyorum onu arıyorum....Sabahlara kadar
onu düşünürdüm.Ruhsuz bedenin kurnazlıklarına teslim olmamak için
Ona olan sevgimi,yüreğim en silinmeyecek yerine yazdığımı anladığımda,
kaybetme korkusu sarmaya başladı ruhumu.O zaman başladı kaçmalar,
yanlışın,yanlışı kovaladığı hayal kurma oyunları,cevapsız aramalar.
Sen beni bir hedefe yöneltmiştin.Dünyanın sırrına götüren yola çıkartmıştın beni.İçimdeki ses arama ayıp desede seni aramadan duramıyordum.Bu sefer cevapsız değil ' seni seviyorum ' diyerek kapatıyordum telefonu.
Dünyaya çoşkuyla bakmamı, duymamı o sağlamıştı,hayatın kalbini keşfetme mi o sağlamıştı, onunla geçmişi,geleceği,yaşamı,çiçeği,böceği,kitapları,
zamanı,ölümü paylaşma telaşına düşmüştüm.
Fakat o sıkıldı benden,itti beni,hayatını eşiğine bıraktı,içine almadı.Belkide ruhuna güvenli bir sığınak olamadım.
Bir hafta sonra o aradı;
Aşk, karşılıksız birbirinin gözünün içine bakmak değil,karşılıksız elele tutuşmak değil ve karşılıksız bir noktaya ulaşmak değil,kendine çeki düzen ver dedi.
Hem sağlığın yerinde,işin var,evin var,gençsin,şükretmelisin gibi cümleler
kuruyordu.Onun için bu cümleleri sarfetmek;
'Ben seni senin hissettiğin anlamda sevmiyorum' demekti.
'Böyle sevgilere,büyük aşklara bu dünyada yer yok 'demekti.
Bazen bana yarenlik olsun diye konuşurdu.Sana âşık olamadım çünkü
sen benim dostumsun.Sana sarıldığımda kendime sarılmış gibi hissediyorum,sana baktığımda kendime bakmış gibi hissediyorum, sen benim içimdeki bir ben geliyorsun bana, bazı geceler seni düşünüp aşık olmak isterdim arzulamak isterdim yapamadım inan bana.
Yoruldu benden, birara ortadan kayboldu,kendisini hatırlatmayacak,beni
hatırlatmayacak,yerlere gitti.Unutmak için,unutulmak için.
Gece sesleri duymak için dolaşıyordum.
Kedinin çöplükleri karıştırması gibi karıştırıyordum sokakları,köpeğin umursamaz bakışları gibi bakıyordum gece oyuncularına hedefe kilitlenmiş mermi gibi yürüyordum,uygun adım kararlı! Ortadan kaybolman senin aşkına değil özlemine ihtiyacım olduğunu hissettirmişti bana.
Çoğu kez duvarların arkasından izliyordum seni.Bir iki arkadaşınla beraber.Yalnızlığın kıyılarından bakıyordum sana.Saçlarını geriye atıyor,yüzünü açıyor ve yaralarına nasıl yenilmediğini gösteriyordun.Kan
rengi şarap koyulaştırıyordu kadehlere bakışlarını.
Benden sıkılıyorsun,evine gitsede kurtulsam diye düşünüyorsun.
Beni bu hâle ne getirdi.
Yeniden ihânete uğramam mı? Kendi görüntüm mü?
Sevdiğimin farklı çıkması mı?
Belkide kötüleri seviyorum?
Güvenilmezi,acı vereni, katı olan,vicdanı ve ruhu olmayanı.
Gönülden, çok içten, çok isteyerek birşey diliyorum...
'SANA DEĞİL, ÖZLEMİNE İHTİYACIM VAR.'