Sana Değil Bu Şiirim

Düşlerimi simsiyah bir kar örtüyor,
Üşüyorum iliklerime kadar, yüzüm terliyor.
İçime işliyor bu zifiri çırpınış,
Üzerime seni örtüyorum,
Bir yarayı bir yarayla sarıyorum sanki.
Nafile, çivi çiviyi söküyor da sen merhem olmuyorsun sana.
Kabuk bağlayan her çığlığı yeniden koparıyorsun işte.
Hem bilmiyorsun da susup kalan yalnızlığımı.
Yatağının altına saklanıyor her sabah,
Her sabah ayaklarını görüyor sensizliğim.
Ayağının tozunda kirleniyor yüzü,
Bilmiyorsun işte.
Bu yüzden sana değil bu şiirim,
Bilmiyorsun çünkü.
Aşina değilsin yüzümdeki kırışıklara,
Salkım salkım saçlarıma astığım bu hüzün tanıdık gelmiyor.
Bilmiyorsun.
Hayata kızarcasına bakıyorsun yüzüme,
Hayatmış gibi içime böylesi yer eden.
Sen değilmişsin gibi gözlerime kucak dolusu gözyaşını bahşeden.
İşte bu yüzden sana değil şiirim.
Bilmiyorsun...