Üşüyorum!
Kırılmış kanatlardan süzülüyor rüzgarım
İçimde derinliklerin nemini taşıyorum
Ne zin’in aşkıyla yandı içim
Nede mem’in tebessümüyle güldü yüzüm
Hep konakladığım hanlarda yitirdim mutluluğu
Hep bir kervanın ardından ağladı, sızladı yüreğim
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta