Sana Dair Şiiri - Latif Memiş

I

Yaşamı geçmişi yarınlara kurgulu yaşlı bir bebeğin gözlerine bıraktım.
Anadolunun içlerinde, gri tonları insanların yüzlerine yansımış
bir dağın eteklerine kurulmuş onlarca şehirden birinde başladı hikayem.
İçimin gemilerinde başladığım seyahatte
sadece sana dokunmak için vermiştim tüm molaları yaşama dair.
Ne denli gerçek olduğuna inanmaya çalışarak.
Sana dair her mucizenin gölgesinde dinlenip
yine yaşlı şehir hikayeleriyle büyüyen,
efsanelere gönül vermiş kalabalıkları unutarak.
Seni unutamadığım anların tadında yeni efsaneler kurgulayarak.
Uğruna ağıtlar yakılan bir karanlık sokakta
yeniden yürümenin tadında.
Dağların ihtişamına kurulu
dağ çiçekleri nefasetindeki güzelliğine tutuklu
ve rüzgarın dokunuşlarını bile kıskanan bir harislikte.
Sana dair kelimeler hiç bitmedi hafızalarımızda
tüm zamanların surlarında savaşlarımızın
döküldükçe yeşerir kırmızısı duvarların
senin varlığın biometrik güllelerdir insanlığa dair
Sessizce büyür anılarında
Tutuklanır anlamsızlık
Gülümser cümlelerin kırılganlığına

II

Paylaşımsız ve bencildir aslında zaman
İçimde her anı yürür sonbaharın
Anılar koşar adım sanrılar görür, görünmez olur bebek karanlığı
Aşk gibidir anlamı ya hep ya hiç kısmı sonbaharların
Her mevsim aşk karışır çorbasına karanlık kaldırımların
Hüznünden çok ruhumdaki izlerinin kalıcı olan yanlarını severim
Sensizliğin acıtan duvaklarını.
Aslında birbirinden değerli yüzlerce an var sana dair
Bazen hüzün bazen gözyaşı bazen yok olmak gibi şeyler

III

Susmak travmatik bir geminin feryadı.
Boğaz karanlık batıkların çamurunu silkeliyor.
Mor çiçeklerin kasımı, bataklık kokusu bir sensizlik sunuyor
İçim karanlık bir sis sen olmayınca

IV

Sustum.
Sessizliğim kaç yüz yıldır sürdüğünü anımsayamadığım bir kayboluşa dair. Bana dair.
Sokaklarında yürüyen, düşünmeden sürüklenen zamana dair.
İnsanlı, insansız tutkulara dair.
Kaybettiklerime dair.

Konuşamadım.
Yalnızlığımın, üstatların sözcüklerinde efsaneleştiğini
ve tutkulu romanlara dönüştüğünü bilerek.
Gülümsemene buluşan saflığı keşfederek.
Hücrelerimde gelgitler yaşayan deli dolu bir anlamsızlığın gölgesinde.

V

Görünmez olabildiğim anları anımsayabilecek kadar çok yaşadım
Her birimiz için.

Hepimizin kendine dair öykülerini
Sıradan olamayacak kadar gizli kalmaya değer tecrübelerini taşıdım
Korkularımın.

Bir asır süren yalnızlığımın izlerini hatırladıkça
Ne denli kendime düşman olduğumun küskünlüğü içinde geçirdiğim
Huzursuz gecelerin unutulmuş karanlığında
Susturuldum.

VI

Sana dair
Upuzun bir kervan çizdim
Tuale.
Nefesler kesildi
Bitti zaman.
Sen gelinceye dek.