Sana Dair 7 Şiiri - Murat Demirci

Seni düşünmek dertsiz başıma dert açmak seni özlemek daha hızlı yaşlanmak, gözaltlarında daha çok halkalar, şakaklarımda biraz daha aklar. Seni sevmek daha çok tükenmek bütün bunları biliyorum. Çok sık rastlanır şey değilsin biliyorsun, okumadan altına imza attığım tek şeyimsin benim ve hiçbir yaramı göstermediğim, daha ayak seslerini duyduğum anda bütün dertlerimin sırra kadem bastığı, içim dışım, işim gücüm, derdim kederim olan tek sen. Ben senin ayak seslerini hiç duymadım biliyorsun ama onları dinleye biliyorum, gözlerimi hafifçe kapattığım anda çok derin ve uzak bir koridorun ucundan ağar ve kendinden emin topuk seslerin, bu senin konçerton. Ayak sesleri parmak izi gibidir herhalde ve hiç biri diğerine benzemez, öylemidir? Değilse de umurumda değil ama ben senin adımlarını tanıyorum, attığın her adımda bütün bedenimi yerinden sarsan o seslerin kokusunu hissediyorum, sesin kokusu olmaz mı dersin? Senin ayak seslerinin var. Hiç kimseninkine benzemeyen ayak bileklerin, ellerin sonra parmakların senin kadar acımasız değil, parmakların gülümsüyor senin, dokunduğunda yer çekiminin bir önemi olmuyor.
Ben seni hiçbir zaman dolu dizgin çocuklar gibi sevinç çığlıkları atarken de görmedim beklemedim de zaten, sen bana ne zaman geldinse anason gereksinimi tavan yapmış akşamcı bir isyankardın her defasında. Hiçbir zaman gelir gelmez boynuma sarılmadın, buna çok ihtiyacın olduğunda bile yapmadın “sana çok ihtiyacım var” demedin çok ihtiyacın olduğunda bile. Bazen bütün intikamlarını aldığın her hangi bir atış alanında hedef tahtasıymışım gibi hissettiriyordun. Durmadan ateş ediyordun ve belden aşağı vurmakta senin üstüne yok.
Ben seni her hangi birisi olmadığın için seviyorum, sırf sinirlenmesin diye “sen bilirsin” diyen kadınlardan değilsin, hiçbir sofrada sırf ben seviyorum diye olmuyor yediğimiz yemekler. Ben senin bana muhtaç olmayışını seviyorum, ben olsam da olamsam da sonuna kadar yaşamanın hakkını vereceğini bilmek güzel. Sen benim gözümü arkada koymayacak tek kahramanımdın. Nerde ve nasıl olursan ol, hiçbir paniğe yenik düşmeyeceğini düşünmek dinlendiriyor beni, ezilenler arasında aramıyorum, onların içinde olman imkansız senin. Seni ben kurtulanların arasında arıyorum teslim olmayanların içindesin hep. Aç açık kalmayacaksın hiçbir zaman ve hiç kimseye minnet etmeden ama sürekli kendi kendine bülöf yaparak ve her defasında kazandığını sanan kaybeden sen. Hiçbir bülöfünü görmek istemiyorum ve her defasında “pas”…
Sen benim en olması gereken sevme mesafemdesin ne daha uzak ne daha yakın, sen orda olduğun sürece daha çok severim. Sakın yaklaşıyım deme biliyorum demezsin zaten, rüyanda bile görme, çünkü daha fazlasına hiçbir zaman hazır olmıycam. Hiçbir şehrin içine sindiremediği bir adamım ben ve geri zekalı ahmakların kolayca kafaya aldıklarını sandığı ama öyle olmadığını her defasında gördüğü Allah’ın cezası bir şehirde seni düşüyorum ben. Dört mevsim takım elbise giymenin gelenek olduğu ve kurdukları her cümlenin çok önemli olduğunu sanan gerzeklerle dolu bu şehir. Hiç çaresiz kalmıyorlarmış gibi duruyorlar, hiç kimseyi özlemiyormuş gibi bir halleri var, hiç sevişmiyorlarmış gibi duruyorlar karılarının yanında bile oysa yalan.
28.07.2008 Saat 23.45