Hayattan ümitsiz kupkuru ağaç,
Nasıl özlem duyarsa, zerre bir cana!
Ben de asırlar boyu kalmış gibi aç;
Öyle muhtacım ki sevgili sana!
Gözlerimden akan iki damla yaş;
Atar kalbimdeki pası ve kiri!
Ve ruhumu saran bir garip telaş;
Seni hatırlatır bana sevgili!
Her şeyin bir sonu vardır bildiğim!
Ve her gün bir şey eksilir bedenimizden...
Bildiğim bir şey de seni sevdiğim,
Eksiltmediğim tek şey; bir Allah bir sen!
Kayıt Tarihi : 21.1.2021 17:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!