Sana Dair... Şiiri - Zeynep Selma Baltacı

Kisranın sarayındaki 14 sütunun devrildigi gün dogduk biz...
Mecusilerin taptıgı bin yıldır sönmeyen ateşin söndüğü gün...
Öncesinde agıtlarımız vardı
Dayıya götürdüğümüz kızlarımıza yakılan...
Analarımız vardı
Evladı diri diri gömülmeye götürülürken
Yürekleri daglanan;
sessiz çaresiz ve usul usul aglayan...

Kabedeki putların yüzüstü yere düştüğü,
Semave deresinin taştıgı
ve sava gölünün kurudugu gündü o gün...
İnsanlık,iblise bahşedilen ateş diyarına dogru maratondaydı...
Bir set çekildi o gün herşeyin önüne...
Yeryüzü başka bi aydınlıktı...
Gök;
Leyla-Mecnun, Aslı-Kerem neki;
başka bi sevdalı...

Mekke'de bir başka geceydi...
Hakk habibine hazırlanıyordu kainat...
Rebüyyülevvel ayının 12. gecesi
Bir başka agarıyordu tanyeri...

SEN geldin ve seninle dogduk biz...
Tahif'te taşlandıgın gün kanlar aktı heryerimizden...
Uhud'da Musab'ın olamadık belki...
Lakin orda yüregindeki sancıyla kıvrandık...

Ellerimiz vardı küçük,masum
sana dokunmak için çırpınan...
Sana dokunamadık...
Sana dokunanlarada engel olamadık...
Lakin başına secdedeyken işkembeler saçıldıgı gün
Fatımanla birlikte aglamaktaydık...

Vahşinin gözyaşındaydık
Sana görünmemek için hem saklanan
Hemde gizliden seni seyreden
Çagırmanı bekleyen Enes misali...
Saçına dokundugun için saçını kesmeyen çocuktuk biz...
Ah bilsen efendim;
bilsen ne çok özledik seni...
Senin türkünü söyleme çabasındayız
Senin kadar güzel çıkmasada;
Hatta bazen ürkütücü olsada sesimiz...