Sana dair Şiiri - Emel Yetenek

Talan edilmiş çocukluğumun çığlıklarıdır yankılanan
Kavgaya susamış koridorlarında yüreğimin
Bu kentin ayazlarıdır bakışlarında yanan

Ah deli sevdamın şahlanan atı
Düşürme saçlarından yıldızları
Onlar ki acının kır çiçekleri göğsümde

Kirletilmiş aşkları kusuyor / kana doymamış sokaklar
İhanet ve kir içinde gecenin öteki yüzü
Kızıl şafakları buzula çalan o aşkın sus işaretiyim

Bilinmezliğin kapısıdır aşk / bir istasyon vakti
Ürkmüş maviler uçuruyorum yanardağ suskunluğuna
Gökyüzünün hıçkırmasıdır hüzün
Dudağımın titremesinde saklı

Oysa seni giymiştim / sonbahar soyunurken şarkıları
Kokun sinmişti tek sarılışından / ellerime düşen gölgeye
Dilimde yaralanan türkünün son ezgisiydin
Erciyes’in zirvesinde erimeyeceksin sevgili

Sessizliğine yatmışken sesinin / karabasanlar çökecek
Ruhumdan sıyırıp götürecekler seni bir eylül akşamı

Git keder yüzlüm / salınırken gözlerinde burukluğum
Yetim bir gül bırak avuçlarıma koklayamadığım

Uçmayı unutmuş turnaların kanatlarından koparılmış
Buruk gülüşler taşıyorum sana dair

Koynumda kendi ıslığından korkan kara yılan
Giderken izini suya bırak.......

L. S.

Bir arkadaşımın şiiri. Kendi isteği ile koydum.