Sana da Anlatamam Şiiri - Kadir Albayrak

Hangi kadın bilmez ki böyle sevildiğini
Anlamadım diyorsan işte buna inanmam
İçten içe gönlümün nasıl eridiğini
Fark etmedim diyorsan, bunu hiç anlayamam

Harika bir kadınsın hem de çoğundan zeki
Kayboldum gözlerinde, ışıl ışıl bir mevkii
Sana bakarken tattım “temaşa” denen zevki
Bu mükemmel duyguyu ben sana anlatamam

Belki zaman erkendi, belki de ben geç kaldım
Ben seni düşünmeden sanma ki nefes aldım
Sana dokunmak için ham rüyalara daldım
Anlat desen rüyamı sana da anlatamam

Öyle vurgun yedim ki, izi geldi peşimden
Her harfini bezedim yakutlardan yeşimden
Bir damla tat almadan ne aşımdan işimden
Nasıl dayandım sorma sana da anlatamam

Çoban yıldızıydın sen, her yanı aydınlatan
Rüzgârla uçuşurken, perçemi dalgalanan
Göllerde kuğu gibi salınarak nazlanan
Ben o muhteşem hali sana da anlatamam

Sen bir şiire değil, sığmazsın binlerceye
Sen gönülde mabetsin, koyamam ki heceye
Güneş doğmadan önce, yaşanan her geceye
Sır diye saklamışım sana da anlatamam

Titretmişsin ceylanım, yüreğimin telini
O kadar güzelsin ki, tutamadım dilimi
Akıl mantık dediğin, çözemez bu bilimi
Soru çok açık ama, cevabı anlatamam

Güldün, gül oldu yüzün, sarı beyaz kırmızı
Vahşi bir kısrak gibi, doğunun güzel kızı
Sen yokken bu hayatın ne baharı ne yazı
Yaşanmaz be güzelim, de; “sana anlatamam”

Şaire darılmak yok! .. Şair gönül ehlidir
Her şairin yüreği kaleminden bellidir
Sen şimdi diyorsun ki “bu adam zır delidir”
Delilik ve dahilik! .. Bilirim, anlatamam