Sana Çıkmaz Bu Sokak Şiiri - Ümit Turhan

Bir an tanıyamadım, kusura bakma.
Sosyeteler gibi gezmezdin çünkü.
Otur şöyle bir kahvemi iç derdim amma,
Kırk yıllık hatırı saymaz bu öykü.

Araban da kıyakmış, hayırlı olsun.
Geçip gitseydin keşke önümden.
Sevmezdin mahalleyi, çamurlu diye,
Kirlenmesin ayakkabın benim yüzümden.

Sakın ha saķın! buna gerek yok,
Üzülmüş gibi bakma yüzüme,
İnan yıllardır öyle yedim ki,
O sahte duygulara artık karnım tok.

Kirlenmiş gözlerini al üzerimden,
Yeşili çamura bulanmış artık.
Bakacaksan illa, utanarak değil de,
Gurur duy, yarattığın bu eserinden.

Gözlerine zümrüt derdim, hatırla,
Paha biçilmezdi senin gözlerin.
Pırlantalar, elmaslar, bir de lüks villa,
Buymuş senin fiyatın, buymuş ederin.

Dudakların titriyor bak, şimdi ağlarsın,
Hep güzel oynardın bu filmi zaten,
Bu kadar abartılı oynama, çünkü;
Şimdi yoldan geçen bir, figuransın sen..

Dur dur, unutmadan şu resmi de al.
Yüzü sana çok benziyor inan ki,
O masum kızı hatırlayıp da,
İlk defa gerçekten ağlarsın belki.