Sana Çıkmalıyım Şiiri - Funda Kocaevli

Kaybolmalıyım, beni yaşamaya terk ettiğimde kendimi.
Seni yaşamaktan vazgeçişime öfkemi beslemeliyim.
Ne benim uzanan elim havada kalmalı,
Ne de ben senin gözlerine bakarak yalvarmalıyım.

Yalnız kalmalıyım, bu çığlık çığlığa tükettiğim gecelerde.
Gün ışığını sadece kendi başıma tüketmeliyim.
Kendim için nefes almalıyım bir süre,
Seni düşünmemeli merak etmemeliyim.

İki satır yazarsın diye bakıp durmamalı gözlerim ekrana.
Ya da ne bileyim?
Hiç çalmayan telefonumun sesini kapamalıyım,
Sen ararsan duyup da açmamak için.

“Seni seviyorum” dememeliyim bir daha sana.
Biraz umarsız olduğumu bile düşünmelisin aslında,
Beni aramıyor, merak etmiyor diye düşünceler almalı zihnini.
Kuşkular içinde sevmeyi öğrenmelisin ölmeden…

Gül yüzünü görünce yeniden eski haline dönmeli her şey.
Sitemlerin güzelliğini tadıp gülümsemeliyim sana.
Gülüşünle şenlenip eşlik etmeliyim ruhuna.
Kendimi terk ettiğim yerden sana çıkmalıyım…

Köşe başlarında sen beklemelisin beni elinde çiçekle.
Kelebekleri seninle kovalamalıyım bahar şenliklerinde.
Ve hatta sen, kelebeklerden birini saçlarıma takmalısın.
Ben de, yüreğimi seninkinin üzerine kondurmalıyım.