Sana Bunlar Şiiri - Mehmet Çevik (Hazerfen)

Meleğim...
Bir gece,
Düşünürüm ve özlerim tek başıma seni
Mehtap suya inmiş
Ay bu gece penceremde
Saatler nazlanır dönerken
Geçmeyen dakikalar
Azap verir yokluğunda seni düşünürken

Sensiz hayat karanlık
Olmayınca bir iz senden
Giz olarak ilerleyince hayatımda,

Yaşamak belki de seni sevmek
Tebessüm edemeden yokluğunu düşünmek ya da
Kahkaha atmak isterken ağlamak
Ağlamak bazen kimseye görünmeden
Paylaşmak biriyle hayatı
Yüzünü bile görmeden
Elini tutmak birinin hayallerde birazda
Öpmek bir çocuğun yanağından
Gül kurutmak beklediğin birine
İmkansızların peşinden koşmak belki de
Güzelliklerin toplamısın, tek bildiğim bu işte...

Seni sevmek,
Ayaz gecelerde
Bir sobanın yanında oturmak belki de
Üşümek, ovuşturmak elleri
Bir gülüşe feda etmek ömrü
Gözlerin şişinceye kadar ağlamak
Gözyaşı gelinceye kadar gülmek
Tüm renkleri sevmek...
Seni sevmek renklenmek belki de
Siyah beyaz bir yaşamda...
Renklerin cümbüşüsün, bundan eminim birde...

Düşler tek buluşma yerim oldu seninle
Seni düşümde gördüm yine dünde
Kardelen gibi duruyordun,
Ve bana gülümsüyordun
Koskoca karlı bir ovadan
Yüzün belirgin değildi
Görebildiğim yüreğindi...

Tuttun beni yüreğimden
Sevdalara attın
Sev beni dedin,
Hazırdım zaten
Bende seni sevdim

İnan her sabah uyandığımda
Seni seviyorum diye fısıldıyorum şimdi kendime
Ve adınla başlıyorum her yeni güne
Yazdıklarımı kendime okuyorum
Yavaş bi sesle
Bir fotoğrafın bile yok elimde,
Bakamıyorum o yüzden gözlerine,
Ben bakamadıkça gözlerine
Söz geçiremiyorum bir türlü yüreğime...

Ne kadar anlatırım daha bilmem
Hislerimi sözcüklerle
Kelimeler yetmiyor derdimi dökmeye
Kifayetsiz cümleler
Işık saçmıyor geceme
Yokluğun bulaşıyor
Senin için kurduğum hecelere
Adın kazınıyor sensiz geçen her dakikada
Yüreğimin tam üstüne...

Bir gün okursun yazdıklarımı
Okurken anlar mısın duygularımı?
Sende üşür müsün?
Anlayınca okuduklarını...

Anlarsan ki bir gün beni
Gökyüzü aydınlanır birden
Aşkım oynatır dünyayı
Bir gece vakti yerinden

05.08.2003 – 11.08.2003