Sana Bu Şiiri Bir Gece Yarısında Yazıyorum

Sana bu şiiri bir gece yarısında yazıyorum,
Ellerim sana, gözlerim uykuya hasret,
Yenik düşüyor bu savaşa zavallı bedenim,
Beynimse habersiz tüm olup bitenlerden,
Acıyla tırmalıyor yüreğimi bu kahrolası hayat,
Sonra durup bir sigara daha yakıyorum,
Gözlerim kararıyor gecenin on ikisinde,
Oysa ben uykuya hasret, oysa ben sana hasret,
Bitirmeye çalışıyorum bitmek bilmeyen bu acıyı,
Bir kalemim yazmaz oluyor duygularımı,
Allah kahretsin diyerek fırlatıyorum odamın ta diğer ucuna,

Sonra bakıyorum ki sigaram bitmiş,
Saydım tam onsekiz sigara içmişim su niyetine,
Oysa sen habersiz, oysa sen başka diyarlarda,
Gülücük zerreleri atıyorsun, hayatın tadına vara vara,
Oysa sen mutlu, oysa sen mışıl mışıl uyurken,
Ben gecenin karanlığıyla sohbete dalıyorum,
Bir türlü anlayamıyorlar beni,
Seni düşünmeye başlıyorum tüm güzelliklerden uzak,
Üzerimde takım elbise,
Bir demet çiçek sunuyorum sana,
Yüzünü bile çevirip bakmıyorsun,
Ve birden irkilerek haykırıyorum,
Sen ne anlarsın diyorum çiçeklerin dilinden,
Sonra yutkunmaya başlıyorum ağlamaklı olarak,
Zavallı kalbim bir bir parçalanıyor bu boşlukta,
Zavallı bedenim hedef oluyor attığın tüm kurşunlara,
Yazıklar olsun senin nişancılığına diyorum,
Bir türlü dağıtamadın şu acıyla yanan yüreğimi,

Susuyorum ve gözlerim usul usul kapanıyor,
Yaşlar akmaya başlıyor bir bir kirpiklerimin arasından,
Aynen onlar da senin gibi yavaş, yavaş,
Aynen onlar da senin gibi anlayışsızca,
Alıp götürüyorlar yüzümde kalan gülücük zerrelerini,
Ölüm damgasını vuruyorlar gaddarca,
Ve birden çocukluğum geliyor aklıma,
Yüzümü öpüp okşayan annem geçiyor gözümün önünden,
Affet beni anneciğim diyorum içimi çekerek,
Çünkü, ben eski ben değilim, çünkü ben değiştim,
Bir zamanlar ellerini sürdüğün o pamuk tenim,
Şimdi leş gibi yanık kokuyor anne,
Senin namına takılıyorum kayan yıldızlardan birine,
Oysa yolu belli değil gecenin bu karanlığında,

Sana bu şiiri bir gece sabaha karşı yazıyorum,
Ellerim sana, gözlerim uykuya hasret,
Yıldızlar bile kaybolmuş ben bunları yazarken,
Zavallı bedenim yorgun, zavallı gözlerim uykusuz,
Bir gecemi daha alıp gittin diyorum anlamsızca,
Ne kadar gariban insan varsa İstanbul’da
Ne kadar sevip de kavuşamayan varsa İstanbul’da,
Onların namına söylüyorum bu şarkıyı,
Halimden anlayan birisi çıkıp da karşıma,
Sus artık sil gözünün yaşını demiyor,
Ve yine anların namına haykırarak,
Allah kahretsin diyorum,
Sokakta yatan çocuklar duyuyor tek sesimi,
Kim bilir ne demişlerdir peşimden,
Hiç istemediğim bir şeyi insafsızca yaparak,
Lanet olsun diyorum tüm güzelliğine,
Ve güzelliklerine,
Yüce Allah’tan bir dilek diliyorum yarı üzgün, yarı küskün,
Beni kurtarmasını istiyorum bu dayanılmaz acıdan.

Ve dualarım kabul görüyor,
Şimdi başka bir insan olarak senden uzaklarda,
Şimdi başka bir insan olarak aşkından uzaklarda,
Mutluluğa koşuyorum adım adım,
Bilmem. Anlatabildim mi derdimi.?