Sana Borçluyum Şiiri - Zübeyir Yazıcı

Sana ne desem zor olacak biliyorum,
Her ikimiz içinde,
Kendime bile söyleyemediğim için
Sana borçluyum
Bu konuşmayı,

Satırlarda üstüne düşen payı alacak istemeden
Sen bir gün okuduğunda kendi payını
O yüzden karşılıklı konuşuyormuşuz gibi,
Dinle bu sözcükleri...

Bu Semtin ölü çocuğuyum ben,
Yaş aldıkça yaş atan gözlerinden,
Yaşatmasını bilmeyen bir toplumun yağmalanmış madeni,
Say beni, herkes gibi,
Sorsan bu çağda hepimiz çokta medeni

Bakınca dışardan çokta iyisiniz
Ama eşitsizlik makamını kaplıyorsunuz beyefendi,
Çığlıkları uçuşur içimde çocuk,

Kabuğu kırılmıştır adaletin biliyorum.
Gördükçe, yaşadıkça bazı şeyleri.

Yapayalnızsın diyorlar çıkarlarına ters düşersen
Yapamıyorsun diyorlar düzgünce öğretmeden.
Olayın öz'ü bu çocuk.

Kırıldı bende artık insanlara ebediyyen güven
Bana güven!
Dinleneceğin tek yer kendi kalbin olsun.
Öğreneceğin tek yer gözlerin.
Kimseye itimat etme çocuk.

Çok iyi olsanda muhakkak kusur bulacaklar bir yerde.

O yüzden çocuk sevdiğin gibi yaşa, önce kendini sev.
Kendinden nefret etmeni sağlamalarınada izin verme.
Üzgünüm ama bana yaptıkları tam olarakda bu oldu
Sistem bekçilerinin...

Filistinlinin cephedeki hali gibi maneviyatımız.
Yanmışız, uzanmışız, talanmışız çocuk.