Sana bölündü ruhum Şiiri - Fırat Kuşcu

Sensizliğin bilgesi oldum...
Ortadan sana bölünmüş ruhumun..
Geç kalinmisliklarinda..
Zamanı yüreğime zehir gibi akıtan.
Bir çöl yagmursuzlugusun sen...
Ömrün bu en gereksiz yerinde...
Yaktigim her sigaranın..
Duman duman canımı delmesi gibi...
Vuruyor gözlerime yokluğun...
Kimbilir hangi dar vakitlere...
Sigdiriyorsun askimla beslenme saatlerini...
Oysa benim yüreğimin yüzölçümü...
Yetmiyor gözlerinin hasretine bile...
Ruhum bir kır düğünün bittiği gece gibi...
Dağınık masaların yorgunluğu...
Oysa bülbüller otmeliydi gulumde...
Böyle tar-umar olmamalıydı yürek bahcem...
Zamana ateş eder gibi nefesini hissedememek...
Kıyamet arefesi bir sessizlik..
Patlatıyor kulaklarımı isminin elifinde...
Can suyunu almamış bir mücadele toprağın merhametine kalmış ask ciceklerim...
Al her nefesim senin olsun...
Ben yaşarım gözlerinin ışığının fotosentezlerinde...