Sana bir sır vereyim Şiiri - Murat Ülkü

I. Birlik, İrfan ve Gönül Yolu

Sana bir sır vereyim, gel dinle beni candan,
Hakikat bir pınardır, çağlayıp gelir her yandan.
Yüreğinde demlenir o ezelî fermanı,
Dört kapı, kırk makam, erden ere irfanı.
Q
Gönül mülküdür meydan, orada kurulur pazar,
Ne ararsan kendinde, gökten inmez bir nazar.
Yoldaş olur erenler, aşk oduyla yanana,
Sır vermez canını o, bu dünyada kalana.
Q
Ali’nin nefesiyle çerağımız yanar durur,
Yedi kat gök, yedi yer, bu aşktan haber sorar.
Semah dönerken canlar, el ele, can canadır,
Birlik dediğin hâl işte, budur ana manadır.
Q
Âşık olanın sözü, bağları, zincirleri çözer,
Pirimiz Hünkâr Bektaş Veli, nurunu her yere ezer.
Gönlün Kâbe’sinde ara, ne deryadır ne deniz,
Yolumuz Hakk’a çıkar, izimizdir canımız.
Q
Dost kapısıdır açık, her gelenin yolu var,
Bir damla gözyaşıyla, yüreğinde gölü var.
Zâhirde ne görürsen, bâtınıdır asıl söz,
Erenler ceminde gizli, o gönül adlı köz.
Q
Ne dünya malına bak, ne de şöhretine, gel,
Aşk ile yanan canın, gönül hanesi ol el.
Kendi nefsini bilmek en yüce ibadettir,
Kul olanın boynu bükük, Hakk’a bir emanettir.
Q
İkrarından dönenin yolu yokuş olur bil ki,
Gönül yıkmak günahtır, her sözüne dikkat et.
Mürşide el uzattık, o rehberdir bize pir,
Dört duvarda asılıdır, bu sırrı bilen bir.
Q
Dilde şükür, yüzde nur, hizmette olur er,
Bin bir ismin sahibi, her zerrede gösterir yer.
Semahın dairesinde bir olur cümle canlar,
Dost dediğin, kalbinden iyilik ile kanar.

II. Semah ve Cem Coşkusu

Yüzü Hakk'a dönenler, meydana buyurun canlar,
Aşk ile döneriz biz, kalkar aradan zanlar.
Pir aşkına tutuşur, elimizde gül-i destar,
Çerağlar uyandırdık, Hakikat bize destar.
Q
Göz göze, el eleyiz, ne sağ var ne de sol,
Dairede gizlidir o görünmez ezelî yol.
Dönen döner Hak için, yerde izi kalmayana,
Semah bizim Miraç'tır, varlık bize elveda.
Q
Gönül coşar saz ile, nefes gelir dilden,
Her vuruşu meydanın, haber verir o yoldan.
Kırklar meydanında devran, dönülür yedi kere,
Aşkın sırrına erdik, düştük bir dehlize.
Q
Dönüşümüz zikirdir, birliğin mührü basılır,
Her adımda bir perde, gönül gözü açılır.
Döneriz can ile canan, cümle varlık bir olur,
Bu meydanda sır olan, Enel Hak’tır, bilinir.

III. Mezhepler Üstü İnsan Sevgisi

Ne Şafi'yim, ne Hanefi; ne de Mâlikî yolum,
Benim yolum sevgi yolu, Hakk’a uzanan kolum.
Dışarıda arayanlar, boşuna yorulurlar,
Yüz yirmi dört bin nebi, insanın özünde kurulur.
Q
Ne Alevi ne Sünni, ne sağım ne de solum,
Gönül birliği isterim, aradan kalksın zulüm.
Bana sorma kitabım ne, hangi dinden gelirim,
Benim Kâbe’m insandır, bunda karar kılarım.
Q
Musalla taşında biriz, ne farkımız var bizim?
Ne kisvemiz kalır orda, ne de ince bir çizim.
Hakikat bir nefestir, hepimizin aldığı,
Bu dünyaya sevgi ekmek, en büyük dert kaldığı.
Q
Dedem de, hocam da, rehberim de bir olsun,
Gönül evinde yanan, o ışığa yâr olsun.
Erenlerin sofrasında, lokmalar bölüşülür,
Benim yolum 72 millete bir nazarla bakmaktır.

IV. On İki İmamlar ve Ehl-i Beyt

Muhammed Mustafa'dır, evvelimiz, sözümüz,
Ali'yle yanan nurdur, kalbimizde közümüz.
Hasan ile Hüseyin, iki gözümün feri,
Şahadetleri rehber, silinmezler geri.
Q
Zeynel Abidin'le yaktık, o tevhidin çerağın,
Muhammed Bâkır'dır sırrımız, açar her otağın.
Cafer-i Sâdık’tan aldık, o ulvi fermanı,
Kâzım Musa'dır yolumuz, dertlere dermanı.
Q
Rıza'ya teslim olduk, aşkın yüce izinde,
Taki, Naki'dir yolumuz, daim gönül sözünde.
Hasan-ül Askeri’dir, sırların perdesi,
Mehdi-i Sahibzaman'dır, erenler efendisi.
Q
Bu on iki güneştir, cihanı aydınlatan,
Yolumuzu gösterirler, kalbe Hakk'ı anlatan.
Onlara can feda olsun, bizim imanımızdır,
Ehl-i Beyt'in aşkıyla, Yolumuz tamamımızdır.

V. Tapşırma (Kapanış)

Murat'ım, bu sırra eren gönül mest olsun,
Yetmiş iki millete, birlik aşkı dost olsun.
Cem'de dönen semahın, her dem nefesi Hak'tır,
Dilden gelen bu sözler, candan candan akıttır.