Ne kadar kızsam da
ne kadar bağırsam da, aldırma.
Aslında benim bütün öfkem,
zamana.
Okyanusun hırçın ve kaba bir dalgası gibi
seni de içine çekip,
yutacak diye telaşlanıyorum.
Her seferinde, kafamı çıkarıp ta sulardan,
kurtulduğumu sanmıştım,
meğer çoğu senin içinmiş,
yaşlandıkça anladım.
Biliyorum sen de kendi kaderini yaşayacaksın.
Kah gülecek, kah ağlayacaksın.
Ben hayatım boyunca onunla boğuştum,
yorgunum, oğlum.
Baba yüreği işte, senin için de,
elimde olmadan buruluyorum.
Sonra,
bağırıp, çağırıyorum.
Çünkü sana,
zor bir kader kalsın istemiyorum.
Kayıt Tarihi : 11.10.2002 09:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!