( Makale )
Bir zamanlar yarınlara umut dolu bakan gözlerim, şimdi geçmişe hasret , yeni bir güne kavuşmanın şükrüne seviniyor. Birlikte mesut yaşamak varken ayrılığın ızdırabında yakıyorum gözlerimi, kaybolup giden bir güne daha kırılıyor kirpiklerim. Ruhum daralıyor, her geçen gün biraz daha çekiliyor dizlerimin dermanı. Üstelik dışım içime ağır geliyor, hiç bir gecenin sabahı görmesini istemiyorum. Yüreğini sevmiştim, eşi olmayan bir merhamet taşıyor demiştim. Duyarsızlığa aklım ermiyor, bu kadar taşlaşmış olamazsın. Ben sonsuzluğa ömrümü yaslamışken hiç umura gelmeyip seyirci kalamazsın. Var bir şeyler aklımı kurcalayan , içimi acıtan.. ! Var, ama ne ..!?
Sen ki, her durumda bana iyi gelendin. Kötü günüme iyi gelen , her günümü iyi edendin. Allah var , iyi de gittin yani. Öyle bir yerde gittin ki , dibine dinamit döşenmiş koca bir dağı tepeme devirdin. Enkazını kaldırsan da ,ayağa kalkacak halim bile kalmadı.
Kırılmış vazolar gibi su sızıyor gözlerimden, yaralanmış kalbimden kan.
İncinen ruhum salkım saçak buz tutuyor yanaklarımda.Gecenin bu karanlık saatlerinde daha bir güçlü kılıyor beni zorluklar. Yıkılmış bu yürek asla bir daha eskisi gibi olmaz,ancak biraz cesaretle eskisinden daha dik, daha mağrur, daha olgun çıkar yaşam arenasına. Lakin benim arenaya çıkacak halim de yok.
Tamamını Oku
