Sana Beş Kala Şiiri - Hikmet Yakışır

Sonun başlangıcı, gece ve saat,
Mum ışığında dans eden bendeki sen ve kadehim, sırdaşım

SANA BEŞ KALA

Saate baktım, sana varmama beş vardı,
Sabırsızlanıyordum.
Heyecanlıydım.
Zaman geçmek bilmiyordu.
Beş dakika beş asır gibi gelmişti bana.

Buluşma anı bir mucize gibiydi,
Nereye gittiğimizi bilmeden yola devam ettik.
Soran bakışlarla gözlerine baktım,
Sen bilirsin der gibi gözlerime baktın.
Sana ulaşmama beş vardı.

Saatler seni göstermek üzere iken,
İşte aşk bu, sevda bu diye düşünürken,
Hayatımın sevdası diye sarılmışken,
Meğer yanılmışım.
Saate baktım, sana dört vardı.

Günler geceler geçti, haftalar aylar tükendi,
Bir sen tükenmedin bir de sevdan,
Bendeki sen’de.
Meğer sen tüketmişsin sendeki beni.
Saate baktım, sana üç vardı.

Zaman akıp gidiyordu
Kirazlı da kahvaltı Şirince de şarap
Ne güzel günlerdi ya rab
Saate baktım
Sana ulaşmama iki kalmıştı.

Kavuşma anı geldi çattı derken
Gözlerimi bulutlar kapladı
Kara bulutlar fırtına habercisiydi
Sağanak yağmur boşalacaktı gözlerimden
Bir daha saate baktım, sana bir vardı.

Ve bir akşamüstü fırtına koptu
Ağlamak istedim, ağlayamadım,
Çocuk’ken öğretmişlerdi, erkekler ağlamaz diye
Boğazıma bir düğüm yerleşti, yutkunamadım
Boğulacaktım sanki gözlerim kararmaya başladı
Son kez saate baktım durmuştu.
Sana varamadım.

12 Eylül 2005 (03.00)