Sana çok benzeyen bir çiçek gördüm,
Solgun ve kederli.
Yaprakları, hüzünle kıvrılmış,
Başını eğmiş rüzgâra.
Sanki içindeki bahar küsmüş,
Ne yağmurda can bulmuş,
Ne güneşin sıcaklığına uyanmış.
Sessiz, kendi halinde bekliyordu.
Bir zamanlar renkli olduğunu hissediyordum,
Tıpkı senin gülüşlerin gibi.
Ama şimdi gölgeler örtmüş onu,
Sanki umut, çoktan yola çıkmış gibi.
Yanından geçtim, bir şey diyemedim,
Tıpkı sana söyleyemediklerim gibi.
Belki de bazı çiçekler,
Kökleriyle taşır kederini.
Sana çok benzeyen bir çiçek gördüm,
Ve düşündüm:
Kim bilir, o da belki birini bekliyordu,
Ama kimse gelmedi.
Kayıt Tarihi : 3.11.2024 18:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!