Sana ben mi desem!

Harflerim sana doğru uçarken
Kağıtların kanadında,
Kalemin nefesi takılıyor ardına
Rüzgarların kucağında

Sana gönderdiğim her mısra
Dönüp de bana geliyor nasılsa
yüzüne üfürdüğüm duygularım
Kendi ensemi ısıtırken
Gözlerimdeki davetimle bana dönüyorum
Seni ben, beni sen görüyorum

Sana sıktığım kurşun
Beni vururken göğsümden
Dantel dantel şiirler sızar
Oksijenli inimden
Benim motifim sende belirirken
Bana sen, sana ben mi desem

Parmağımdaki çift nirengili dünya
Suyunu dökmeden dönüyorsa
Bütün yağmurlar el ele tutuşup
merkeze yürüyorsa
şüpheye gerek yok
gerçek ortada
şiirlerin bunlara karnı tok!

Mantık, yürekle savaşta
Yüreğimle sen diyorum
Mantığımla ben.
İlk nefesimizi iade etmek için
Geldiğimiz noktaya geri dönerken
Ardımızda sen’lerin alabildiğine
Ben’lerin kaybolabildiğini gören
Bu ahmak duygu
Yine bana sen diyor
Beni sen biliyor!