Hep bir kahve yudumu geceler
koyu
ve sade.
Tıklatırsın sigaranı düşünü silkmek için
yazarsın işte böyle
sıkılırsın bazen yazmaktan
çekersin kahvenden
hiç sıkılmadan.
Kimin canı
neyin sonu
düşünürken hıçkırık tutar
gereksiz yaşamlardan
bunca hayat boşuna okunmasın
önündeki tezgah senin kitapların
başkası okumadı bunu.
Bir nefes çektin mi hiç sen yaşamdan
hadi bir dene bakalım
kaykılmadan pamuk tarlasında
kaybolan parmak izlerini isterim farkında olmanı.
Canın yok oldu mu hiç
ya da sıkıldı mı...
Biliyor musun neden bunlar..?
Nefesini koklamadın hiç..!
Yaaa.....!
30/10/90
Ahmet KöseKayıt Tarihi : 14.1.2004 23:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!