Sana Başlayacak Şiir İçin Ön Hazırlık

Seni başlatan bir şiir hep zordu
şimdiyse çok daha zor...

Bilmem ki sana nereden başlanır?
Bilmem ki sen
nerenden tutup da yüreğe işlenirsin?
Yüreğe...oradan da bu zor şiirlere?

Gözlerin desem!

Bilirim ki çok zor!
Zira burcu burcu içimi dağlamaktadır
ve çok zordur gözlerinin ilmi
bu nedenle kısa kesiyorum...

Saçların desem!

Kolay dersem yanılırım!
Rüzgarda salınışı, savrulan hayatım gibidir.
Salıktır her daim
ve hiç toplanmamıştır.
Ve yurtsuz savruluşumdur saçların...

Sözlerin desem!

Biraz susmalıyım...
Sen konuşursan ben susmalıyım!
Çünki sesin ince bir akıştır içime.
Yatağını bulamamış akışım,
bu mecrasız ama coşkun arayışım,
beyazların toprağında hatırlatsa da bana hep
yerli oluşumu
ve hep bentler çekilse de coşkun çağlayışıma,
sesim infaza uğrasa da cellat naraları ortasında,
bir liman evet bir limandır sesin
son dakika annesi gibi,
infazı erteleyen bir muştu gibi,
tohumuma yol veren bir mecra gibi,
susmak sonrası çağlayışımdır sesin! ..

Ve şimdi susuyorum...
Yol ver şimdi sözlerine!
Yol ver hesapsız, kaygısız kahkahalarına!
Yol ver ki infaza uğrasın içimde kahkahası cellatların!
Yol ver sesine!
Yol ver ki isyanımı kuşanabileyim,
Tohumuma, mecrama yani aşka varmak adına...

(Aralık 2007-Ocak 2008)