Sana Bakmak Şiiri - Yolcu Yol

Yeni bir sayfa açıp sana koşmak vardı şimdi.
Tutup elinden nefesini içime çekercesine sarılmak.
Yürümek senle beraber kaldırımlarda.
Ve en güzeli seninle bakmak yıldızlara, omzuna kafa mı dayayıp sadece susmak kalp atışının ritminde.

Söylediğim tüm şarkıları sana söylemek.
Açılan her bir beyaz sayfa da seni görmek.
Yazdığım tüm mısraların sana çıkması.
Seni sana en güzel anlatacak olan şiirlerin yazılması.
İşte her şey bu kadar basit, ben ise çaresiz.

Her şeye ışık tutan ben.
Her yolun yoldaşı olan ben.
Her derdin ortağı olan ben.
Bir sana, birde sevdama merhem olamayan yine ben.
Ne seni anlata bildim, ne de sara bildim tüm benliğimle.
Sen bana ışık olmuşken, ben seni karanlığın koynunda unutmuşum yapayalnız.
Uzun bir yoldan gelen tedariksiz bir yolcu gibi acizim şimdi.

Oysa sana bakmak suya bakmak gibi ferahlatırdı içimi.
Koşar adımlarla çıkardım yolculuğa.
Ben koştukça yol uzardı.
Olan olmayan, acıtan sancıtan ne varsa iterdim elimin tersiyle
Sever adım gelirdim kollarına.
Sağa sola bakmadan yürüdüğüm yollar şahittir buna.

Bir mucizeyi yaşamak gibi bir şeydin yüreğimde.
Gözlerinin güzelliği ve gülüşünün ahengi nefesim olurdu.
Bir tek söz kalırdı dudaklardan aşk olup dökülen.
Canım derdim can bulurdu candan öteden.

Sana bakmak beyaz bir kağıda bakmaktır.
Ve yazmak ömür bulmaktır bu hasta bende.
Ne demiştir şair…..
Sana bakmak, gördüğün suretten utanmaktır.
Ve sana bakmak, Allah’a inanmaktır.