Sana Bakmak Şiiri - Ali Gençay

görüyorum ki sönmüş gözakında ayın ışığı
bakışlarında yarım bırakılan gecenin ılıklığı
duyuyorum teninde sona eren rüzgarı
ellerin yüzünde, ben üşüyorum
sanırsın yaz ortasında sıtmalı
bunun adı sensizlik hastalığı
ince hastalık, verem gibi

uzun bakışlarında
mahkumun duvarları delip
özgürlüğe kavuşması isteği gibi
yüzünde bazen çocuk
bazen koca kadın doğuyor
ananın aç sabisini emzirmesi gibi
dudaklarında susuz çöllerin vahası
çıkarıp tüm üzerimdekileri
amadeyim dalacak gibi
bazen kirpiklerine tutunuyorum
gözlerinin içine bakıp
görmek istiyor kendimi
bazen kaşlarının üzerindeyim
nefesin değiyor yüzüme
ben seni gözlerinden içiyorum
toprağın yağmuru içmesi gibi

bilmiyorum, korkuyorum
dokunsam kırılacak, dağılacaksın
sanki kristalden
çok nazik bir biblo gibi
beyaz bulutlar gibisin
dokununca dağılacak
yada yağacak eriyeceksin
bana hep öyle bak
ellerin titrek dudaklarında uyuşsun
sen hep öyle bak
bak ki sende hayat bulsun
bahara uyanan karanfiller gibi