Sana Bakmak Şiiri - Fadime Zünbül

Sana bakmak..

Yalnızlığımın orta yerinde, yokluğuna prangalıyım
Bir bakışı bile ararmı insan.?
Sıcak sevgi dolu gözlerini özledim,
Yüreğimi eriten gülüşlerini,
Olmadık yerlerde beni mutlu eden, sözlerini özledim.!

Sana bakmak aşkı,
Sana bakmak hayatı yaşamaktı.
Aynı şehirde, aldığım her nefeste
Cigerlerime kadar hissetmekti seni.

Sana bakmak; aşkı anlamaktı,
Şimdi bu koca şehirde yalnız,
Kimsesiz, nefessiz yaşıyorum.
Yorgun kalbimin acı çıglıkları geceye karışırken,
Gecenin matemi yoldaş oluyor sensizliğime.!

Düşlerimin tam ortasına düşüyorsun her gece.!
Nefesim daralırken
Uykularım firar,
Yüreğim senin ardında sürgün.
Kirpikleri ıslanıyorken gözlerimin
Ben sana susuyorum.!
Çalan şarkılar
Tek sığınagım oluyor,
Sözlerin içinde senden cümleler arıyorum...

Dalıp gidiyorum derinlere işte,
Fırtınalarım yine beni boğmakta.

Anlasana yar.!
Yüreğimi sende bıraktım,
Sen giderken hayata dair bütün gemileri yaktım.!

Sesim kısılana kadar adını hayrkırıyorum her gece
Sonra hüznü kaplıyor yüzümü sensizliğin,
Kararıyor hayat gözümde, görmez oluyorum hiç bir şeyi.
Sen ise önümden geçiyorsun duyarsızca, dönüp bakmadan.!

Oysa seni sevmek seni anlayabilmekti
Senin beni anlayamadığın kadar
Seni özleyebilmekti.
En çokta sana bakmak;
Aşkı yaşamaktı.
Yaban gülü…….

28.9.2011