Sana Bakan Hücre Şiiri - Sezai Güler

Sana bakmak, ruhsuzluğa müebbet konulduğum
Taş kokulu bir hücrenin iki karış cüsseli penceresinden
Koparıldığım bensiz dünyanın seyri keyfine dalmaktır.

Sana bakmak, hazan mevsimi uykusuzluğumda
Sarı, kahve tonlu yaprakların basılmamış adım çıtırtılarından
Hüzünlü sevda şarkılarına göz suyumla notalar yazmaktır.

Sana bakmak, kışın en bahtım karası ayazında
Yağan kar tanelerinden bembeyaz ulu şatolar dikip
Mutlu kardan adamlarıyla, gecesiz masal diyarı yaratmaktır.

Sana bakmak, yağmur sonrası toprağını koklamak
Yağmur yüklü bulutlara ipek tülden salıncak kurup
Gökkuşağından çocukluğum kahkahalarıyla kızak kaymaktır.

Sana bakmak, asır süren kış sonrası gelen ilk baharda
Hoşgeldin bahar çiçeklerine kelebekler kanatlandırıp
Peteği sevdam arılara, o çiçeklerden bal toplattırmaktır.

Ve sıcak tenine dokunmak ki, yaz güneşi aydınlığında
Bir avuç büyüklüğü dev yürek penceremden özgürlüğe
Süt mavisi göğüne sakalım kadar ak bir çift güvercin uçurmaktır…

S.Güler-8.3.2014