Sana Bahar Getirdim Şiiri - Mehmet Çoban ...

BAHAR GETİRDİM SANA

Zemheride olsa zaman soğuna, karına, kışına bakmadan
Koparmadan her bir gülünü
Baharı
Kucaklayıp getirdim, sana
Islak, yorgun 
Minik ellerim
Bereketli koynunda
Durdu gül kokan
Teninde
Dudakların dudaklarımda
Nefesimi tuttum
Sen
Ve
Ben
Sevda iklimin bir köşesinde, baharı yaşadık birlikte

Kızılca bir güneş battımından sonra, çağıl, çağıl bir telaşla
Zifiri bir karanlık, geceye ağ örerken
Benzi solmuş sararmış
Öylesine derin
Öylesine durgun
Ve kırgın
Çökmeye yüz tutmuş
Buruk
Bir akşamın ardından
Gün batımına inat
Adı konulmamış
Aşklara
Vurgun yemiş
Sevdalara
Dudaklarda bitmiyen
Şiirlere
Solmuş çiçeklere hayat veren
Yaşam suyuna
Nehirlere
Selleri, fırtınaları
Ardında bırakan

Ve
Coşkun akan
Kalbimdeki vicdan
Yüreğimdeki sevgi gibi
Tohum gibi derine
Kök salıp
Filiz, filiz umut yeşeren
Mazlumların beklediği
Yarınlara
Şafak taşyan
Birlikte yürüyeceğimiz, bir başka güzelliği olan
Işıklı patikalar, aydınlık yollar kucaklayıp getirdim sana

Bir umut var içimde, yürek yaramın kanamasına bakmadan
Buram, buram hüzün dolu şu gece yarısı
Sana geldim
Denize dökülen ırmaklar gibi
Çok uzaklardan
Göz kırpan
Yıldızlara
Ay'a nispet edercesine
Bütün kâhinatı aşarak
Geleceğe koşarak
Sana geldim
Sana
Ayazlarda üşüyerek
Yağmurlarda ıslanarak
Sana geldim 
Usanmadan "Can" diyerek
Sana geldim
Ruhumda
Su gibi, güzel olan güzel
Kal bende
Huzur veren
Öyle güzel, öyle naif tenin var
Bırak
Tenin değsin tenime
Bana en yakın yerde dur, hasretineden kurtar beni
Kasavetten uzak, dalında kızıl filiz açmış gül getirdim, sana

Mehmet Çobanoğlu
19.08.2023
İstanbul