Sana aşık sonbahar Şiiri - Emin Piri 2

Bulutlar yem döküyor yine,
yollar güvercin gibi
yer yağmuru.
“Bayatı şiraz” gibi
Yaşlanmış evler dinler yağmuru.

Dudağı çatlamış asfalt sokaklar
Çekmiş şu yağmuru dudaklarına
Dudak boyası gibi
Gökyüzüyle öpüşür.

Bu sonbahar sinirli,
bu güz biraz kızgın.
Rüzgarlar ittirmiş ağaçları
Duvar dibine
Sorar yazın sırrını
Yüzüne vuravura.

Aşık olmuş bu sonbahar sana
rüzgarı yüzük gibi parmağına
takmış,
saçınla oynar
hazala benzetip sarı telini.

İnci damlaları
Dizmiş birbirine
asar boynundan.

Bulutlar intihar eder belki,
Atlar yukarıdan
başı aşağı.
Gözlerinde güzel görünür
bulutların ölümü.
Bir yağmur damlası korkmuş ölümden,
Korkmuş başı üste yere düşmekten
Tutar kirpiklerinden.

Düşüp avuçlarına
Yalvarır sana:
“Kaldır ellerini dudaklarına
nefes ver, ısıt beni”.

Yağmur ıslatmaz seni,
Yağmuru islatır
senin göz yaşın.

Vurar,
vurar bulutlar yerin başına
Darbeden bayılıp
düşer yollar
Serilir ayakların altına.

Rüzgarlar döver kapını,
sonra haşarı bir çocuk gibi
babandan korkup
kaçar .

Sever,
sever seni bu sonbahar.
Sabah uyanırsan, bu nedir Rabbim?!
yağmur damlaları çiçeğe dönmüş
Herkesten çok
Senin pencerene atılıp.

Bu sonhabar yolundan sapmış biraz,-
Rüzgar ipten çalmış gömleğini
asmış nar ağacından
Çekmişkendine
Kokunu alır senin.

Ararsın,
Ararsın yazın kalmış son ayını,
Nasıl geldi bu Ağustos`ta sonbahar?

O sonbahar benim belki de!