Sana Aşık, Sana Şair Şiiri - Fettah Çevi ...

Gecenin karanlığına, sensizliğin resmini çizebilmek…
Bunun için büyük bir ressam olmama gerek yok.
İşi yoksa eğer, Tanrının benimle konuşması,
Benim sana aşık, benim sana şair olmam yetiyor.

Üstüme üstüme günlerce durmadan yağan sen…
Tanrım bütün bunlardan sonra ya ölürsem!
Beni lal eden gözlerini bir daha göremezsem!
Yarıladığın sigarandan bir daha içemezsem!
Benim sana aşık, benim sana şair olmam yetmeyecek.

Leyla değilsin biliyorum. Olmana da gerek yok…
Kızıl değil saçların olsun, olmasına da gerek yok.
Ama ben en çok saçlarını sevdim senin,
Aşkın ve şiirin ve şairin yansımasıydı saçların. Bunun için;
Benim sana aşık, benim sana şair olmam yetecek.

İntiharın eşiğiydi ellerini ellerimim içine almak…
Ve saatlerce yürümek, tek kelime bile etmeden.
Ben ölüme gidiyordum ellerinle,
Senin ise yaşam kokuyordu ellerin. Ondandır;
Benim sana aşık, benim sana şair olmam.

Sen, içimdeki fırtınaların sözcüklere dökülmüş hali…
Sözcükler ki bu ağır yükü kaldıramayıp bir bir düşüyor beynimden.
Annemi bile kıskandıracak bir durum bu aslında. Bunun için
Benim ona da aşık, benim ona da şair olmam gerekecek.

Tanrının bile tanımı yapılabilecek artık gözlerinde…
Tek başına içilen sigara da anlamsız olmayacak artık.
Yağan yağmurda tek başına yürümek de. Bunlar için;
Benim Tanrıya da aşık, Tanrıya da şair olmam gerekecek.

Ağlamak istiyorum, yenildim sana, diyor Hayaloğlu…
Ben sana yenilmeden de ağlıyorum çoğu zaman
Aslında ilk defa sana ağlıyorum.
Şair olmam ya da aşık olmam tek başına yetersiz kalır
Seni yaşamaya. Bundandır ki;
Benim şiire de aşık, şiire de şair olmam gerekecek.

Nasıl başlarsa bir şiir öyle biter. Korkma benden…
Kalbime nasıl gelmişsen, bedenime de öyle gel.
Kalbim ki sığmıyor artık sensiz bedenime.
Yüreğim, rüyalarım, bedenim, gözlerim üşüyor. Bundandır;
Benim sana aşık, benim sana şair olmam.