Sana aşığım... Şiiri - Mehmet Sarıkaya

Sana susamak nasıl bir hismiş anladım
Yokluğunda bir bedevinin suya susaması gibi sana susadım...

Ayrıldığımız ilk anda
Saniyeler sanki sonsuzluk döngüsünün içinde yer aldı
Acımasızca asimilize etti bedenimi
Bir zaman döngüsünün içinde sanki
Anların değil günlerin hükmü yer aldı

Sensizlik içimde çığ gibi büyürken
Bana sana susamak
Sana da evrence sevdam kaldı
Keşke o an yanımda olsaydın
Gül gibi ellerini tutsaydım ebedi
Yine de sana kanmamış
Susamamış yalnızca ben olsaydım

Seyrine doyamadığım o çehreni
Bir dokumacının sabrıyla
İlmek ilmek işleseydim sensizliğe
Yüreğimden bir can katıp o müstesna çehrene
Bir can da, bir gülüş de yalnızca ben olsaydım...

Hasretim sonsuzluğa düştü
Sensizlik diyarından bana da seni beklemek,
Bir de hallaçcıların pamuğu işlemesi gibi
Sevdamı a-dört kağıtlarına işlemek düştü...

Kırıldı zincirlerim
Prangalara bensizlik, yollara vebal düştü
Yürümek nafile;
Bana da Süreyya Ayhan`ın hızında sana koşmak düştü
Umuduma zifiri sensizlikten üryan bir ışık düştü
Ayaklarıma uzun yollar yüreğime stabilize edilmiş çoşku
Sensizlik diyarından abartısız bir sen
Bana da seni sahiplenmek düştü
Hücrelerime mutluluk,
Sen diye serotoninden öte düştü

Sana gitmemek
Seni görmemek Tanrı`nın güzelliğine
Koca bir inkarı, koca bir hatayı, zülmü, yalnızlığı yaşamak gibi.

Senlik diyarı karşımda şimdi
Bana da seni yaşamak, seni sevmek düştü
Çünkü seni sevmek abartısız Tanrı`yı sevmek demek
Hani derler ya '' Yaratılanı severim yaratandan ötürü''
Ben de seni seviyorum;
Yaratılmış hemcinslerinin içinde en müstesna olduğundan ötürü
Canım, sevgilim sana aşığım...

07.01.2005
02:10
cm.