sığamadım sığ kıyılarına yatağımın,
yerleştim tüm bedenimle her yerine.
dolaştım gece boyunca,
gezmediğim yeri kalmadı.
uykumun ortasında sayıklarken delice,
anmadığım ismin kalmadı ey sevgili!
bıraktığın yataklar boş, yüreğim nahoş.
rüzgarlarda savrulan sevdalar aramıyorum ben.
kapattım gönül kapılarını artık,
gözümü herkeslerden sakınıyorum
görmeyecek gözüm kalmadı artık.
didelenmiş, parçaları kayıp.
senin yaptığını kimseler yapmadı bana.
kapatsam gözlerimi, adını anmak ayıp,
bir suçtu, gözyaşları akıtmak artık.
söyleyecek son sözüm kalmadı,
dilediğini yap,
uzun yollara bir kaçış gibi sap,
hani derlerdi ya adına dünyada aşk,
aşk bırakacak gücüm kalmadı artık.
bir hazan sabahına uyandığımda,
kafam çatlıyor gibi başlıyordum günüme,
ama artık eski ben değilim.
buna inanmak insanlar için bir kayıp.
artık şiirler var hayatımda,
aşkı alıp diyar diyar dolaştırıyorlar.
bizim katamadığımız anlamı,
artık onlar satıyorlar insanlara.
kayıp gözyaşlarımı senden de iyi biliyorlar,
mesela yalnızlık satıyor, yalnızlara şiirlerim.
bazen uykusuz gecelerde sayıklanıyor,
aşk kırıntısı kokan sözlerim,
bazen yokluğuna gözyaşı döküyorlar,
seni tanımasa da insanlar.
hayal kırıklığına uğramıyor artık,
beni okuyan gençler,
kendine bir ders çıkarıyor.
yüreğine yalan söyleyemiyorlar,
sevgi vazgeçilmezimdi belki ama
aşk öyle mi?
emek vermeyince dünyada,
aşk bitermiş biliyorsun zamanla,
sana artık aşk yok be sevgili.
18.03.2012 11:17
Kayıt Tarihi : 8.3.2013 05:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'' Küflü Kalplerden Gelen Şiirler'' kitabımdan...

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!