Sana anlattım herşeyi Şiiri - Fatma Kesili

çok tanıdık, çok bildik,
çocuksu bir aşkın büyümüş hali gibiydi suretin.

ilerlemeseydin sıcak bir esinti gibi esecek geçecektin
serinliklere bırakacaktın kavrulan kalbimi
geçmeseydim yolundan,
sen de istemeyecektin belki
ne olursa olsun demeyecektin...

portakal ağaçlarından yayılan kokuları bilir misin?
yolun düştü mü o coğrafyaya?
bayılırsın önce, yeni bir keşiftir, yeni bir nefes
seni içine hapseden o baskın koku rahatsız eder sonra
sıkıştığın darlıktan kurtulmayı denersin.
artık o ağaçlardan portakal çalmak keyifli gelmez.
o bahçelerde uzanıp yıldızları seyretmek keyif vermez.
bir balıkçı kahvesinde sıkıntılarını anlatmak istersin
sıkıntılı bir aşkın ve hayal yanının sahibine
gözlerinin içine daldığın anda orada da hapsolursun
bu da artık keyif vermez, çünkü sen esarete alışık değilsindir.

orada istenmeyen birşeyler var.
yaşadığın şehirde, soluduğun havada
bir zamanların hataları ve hatıraları var
unutmak istesende unutulmayan
yaşananın yaşanmamış sayılamayacağı birşeyler...

kaçalım derken, kaçılamayacağını bile bile
ve ötesini hiç düşünmeden, ötesinin hayaliyle
bizi bize bırakırlar mı sanmıştın?
bizi bize bırakır mıyım sanmıştın?

deli hoyrat sevmelerim,
hırçın ellerim,
kıran, döken dilimle;
sana kırıntılarını bıraktım
ikimize ait olamayan bir dünyanın.

'sende doğrularımı doğru biçimde buldum
yanlışlarımı da doğru biçimde...'
dedim ve unuttum seni sevmenin kekremsi tadını.
acıyan yanımı yok saydım
kırılgan gerçekleri kırdım attım.
geldim yine kapına...

şimdi,
portakal değilse bile yıldızları çalalım seninle.
sen o yıldızları doldur kalbime
yine de ki bana;
'sabırlı olacağız birtanem...
sabrı öğreteceğim sana...'