Yandı bağrım bir damla suya muhtaç kaldım
Gün yüzünü kara bahtıma döndü
Kavruldum hasretinin çöllerinde
Gölgedir diye seni aradığım seraplara sığındım
Gün yüzünü döndü kara bahtıma
Kara bahtım yandı esmer tenimde
Tenim de karardı hasretinle
Bir gün dedim hep kendi kendime
Gelecek ve bitirecek bu gurbeti de
Kararan her yanıma inat ak tuttum yüreğimi
Sokaklarda harcamadım umutlarımı
Gün misali gözlerinde yandım
Cehennem misali hasretinde kavruldum
Çölde mazlum bedevi misali sana susadım
Ve ben hep sana aklandım
Seni beklediğim bunca yılın ötesinde
Kayıt Tarihi : 25.1.2006 11:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)