Senden gelir, sana gider
Sana doğru akarım ben
Sefil, ahmak, serseri der!
Elbet “beni” yıkarım ben
Görmez gözüm, çekmez dizim
Kaybolur ardımda izim
Yapayalnız kimsesizim
Bana bakar, bıkarım ben.
Sadık tabanın aynası
Bunca çabanın aynası
Şair babanın aynası
Sende bana bakarım ben.
Gül incitir, söz de yakar
Kül kör eder, köz de yakar
Hor görülen öz de yakar
Gözlerimden çakarım ben.
Bozdum özgürlük dağını
Tutsak balığın ağını
Gökte ebemkuşağını
Renkten renge sokarım ben.
Kara gözler kara gözler
Ne öldürür, ne de özler
“Sitem dolu acı sözler”
Dağ ardındaki karım ben.
Söyle nasıl dayanayım
De ne zaman uyanayım
Hangi sıfatla anayım
Duyguları sıkarım ben
Güneş terleyince ak ak
Yerden alev çıkar mutlak
Yalınayak, çırılçıplak
Yıldızlara çıkarım ben.
Ben ne şahım, ne var şahım
Ne seherim, ne sabahım
Arşta yankılanır ahım
Bulutları yakarım ben
Kayıt Tarihi : 28.1.2005 00:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
M.Nihat MALKOÇ
Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni
Elbet “beni” yıkarım ben
TÜM YORUMLAR (5)