Sana aitim... Şiiri - Gökhan Gürsu

Sana Aitim…

Ellerindeyim kaçamam artık çok geç,
Gözlerine hapsoldum kirpiklerin demir parmaklıklarım.
Git deme bulamam yönümü,pusulamın kuzeyi tek sen.
Beni benden alırken düşünecektin.
Nereye gitsem uçurum,senden sonraları.
Ruhum meçhulde belirsiz bir varoluş,
Hatıralarına sarılarak hayal ediyorum kokunu,
Hadi yeniden bir ben yap, seni sevmekten habersiz

Kollarımdan kayıpta gidişin vardı ya o akşam,
İşte ben,küçük olmanın ne demek olduğunu o gün öğrendim.
Güneşin aydınlatamadığı karanlık bir dünyada,.
Mum ışığı kadar bir umudum var.
Ufuktan koşupta sarılacaksın gibi bekliyorum gözlerim sabit,
Sen söylemiştin, bedenlerimiz toprak olana kadar benim olacağını,
Ben toprak olabilmeyi ümit ediyorum, sonsuz seni yaşamak için.

Kal deme, duramam buralarda bana yurt değil sensiz hiçbir yer.
Göçüpte gitmeyi bilemem,kanıdım kırık biçareyim.
Kader bu ucu bucağı yok, nereye gitsem varacağım hep sen.
Sana sarılmayan bu elleri açıpta yalvarsam tanrıya,
İsyanmı olur? haykırışım acıyla
Bir güne daha senle uyanmanın bedeli neyse,hazırım ödemeye
Tanrım yak beni cehenneminde,
Bir kulunu bu kadar çok sevmenin adına günah deniyorsa eğer.

Ruhum,ben seni yaşamak için doğdum,
Neyi yaşadımsa anlamsız bir kaostu senden öncesi,
Burada beni bırakırsan sensiz,
Kavanozun içindeki kelebek gibi öleceğim,
Özgür olduğumu düşünüp asla özgür olamadan.
Boşuna çırpınıyorum yaşamak için,
Gözlerinin ışığıyla çağır beni,duyar gözlerim.
Ben bu dünyada sadece sana aitim…