Sana Ait Şeylerim... Şiiri - Kenan Arman

gitmek zamanını gösteren saatlerdeki iz senin
tutulmuş gülümsemeleriyle geçen o karanlık bulutlar da
duvarlarında soluklandığın maviliğime kıydın, kendine kıyar gibi
senin, caddelerinde sarhoş adamlarıyla o yenik kent senin

-hangi ay ışığına uzatırsan uzat boynumu kıldan inceyim-

paldır küldür yaşanıyorken yorgunluğunda, bu tutunamamak senin
yağmurunda ıslanmış bulutlarıyla yanan o eski gökyüzü de senin
avuçlarıma sıçrayan kanlarını silmiştim kınından çıkarırken kendimi
senin, sensizliğimin ortasında uğuldayıp duran rüzgar senin

-hangi denizine atarsan at beni sahilindeyim-

kimselerin vurup durduğu penceremdeki ağlayan ses senin
başımı kaldırdığımda gördüğüm, yüzünü serdiğim yıldızlar da
gözlerimde yangın başlangıcıydın isli dumanınla, kendinden doğru beni yakar gibi
senin avunamadığım o soğuk gecelerin boğazımdaki tortusu senin

-hangi boşluğuna atarsan at beni yerli yerimdeyim-