Sana Ait Olanlar Şiiri - Ismail Yıldırım

Gözyaşlarımı siliyorum son perdenin arkasında.
Umut ışıklarımı yakmış ilerlerken gecenin karanlığında,
Seçemediğim bir beden yaklaşıyor karşı şeridin tam ortasında.
Ürperiyorum yüzünü göremediğim bana bakan gözlerden,
Adımlarımı sayıyorum ilerlerken sanki geri gidermişçesine.
Seslenmek istiyorum ona elimi uzatmış beklerken loş ışıklar altında,
Dizlerimin üstüne çöküyorum ellerim halen ileride onu beklerken,
Sanki bir ses duyuyorum gel diyor kalk diyor,
Ama yardım etmiyor...

Gücüm olsa kalkmaz mıyım? yetebilsem gelmez miyim?
Gözyaşlarım avuçlarımda toplanıyor adı hüsran olan bir gecede,
Ağaca yaslanıp karanlığın güneşinde dinleniyorum.
Yüzüme çarpan meltem havası diriltiyor ruhumu,
Adımlar atıyorum beni sana getirmesi mümkün olan caddelerde.
Yolunu kaybetmiş bir adamım tükeniyorum sensizliğin esaretinde,
Yanıt alamadığım cümleler içerisinde boğuluyorum halsiz bedenimde.
Ne gündüzün güneşi fayda eder nede karanlığın gölgesi benim esaretime,
İlacımı istiyorum! hiç bir doktorun tedavi edemediği hastalığımı yenmek istiyorum.

Seni istiyorum seni..!

İlacımı getir, beni bana getir sende kalan herşeyimi.
Seni sende saklamadan beni bende kaybetmeden tedavi et beni,

Özletme kendini...

Özlemse beni benden alan seni senden öteye koyamayan,
Tut elimden sar beni ağlayan gözlerimi sev,
Beni bende yarım bırakmadan gel...