ÖLÜYORDUM...
Sen;
Her zaman ki gibi NEFES oldun,
Yetmediğim yerde CİĞER' lerime doldun...
EZİLİYORDUM..
Sen;
Nerede DARDA kalsam,
HIZIR olup yetişiyordun...
ÖZLÜYORDUM..
Sen;
GECE rüyama eş,
GÜNDÜZ gölgemle yoldaş oluyordun...
GÜN gördüm YÜZÜNDE..
Sevgiyi HAKEDENİM oldun...
Şimdi kim bana SENİ sorsa;
YÜREĞİMİ layığıyla taşıyanım diyorum.
EY kalbime;
"BİR DAHA SEVMEK Mİ...TÖVBELER OLSUN"
yeminini bozduran YâR...! ! !
Şimdi;
AŞK namına ne varsa yaşanacak
Bil ki yalnızca SANA ADIYORUM...! ! !
Kayıt Tarihi : 26.10.2015 19:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
DÜŞÜNCESİZ PRENS
