-Sana Adadığım Bakışlar Hala Bakir...

''sana öyle alıştım ki, sensiz şiirlere alışamadım bir türlü.hep bu son şiir diyorum ama şiir denince aklımda hep sen varsın..sen şiirdin,aşktın..çekip gittin ansızın.şiirsiz ve sensiz ne kadar yaşarım bilmiyorum.''

Gözyaşı, ab-ı hayatın en asil katresidir.
İki gözüm, gözyaşlarım sana kurban olsun,
Gülüşünde baharlar yaşattığım melek,
Neyim varsa hepsi senin.!
Hasret adasındayım, üstelik şiirsiz kaldım,
Gülen gözlerinin sarayına al beni,

Sözlerin prensesi,
Işığım,
Yolumu kaybettim,
Aydınlat dağları, kayboldum

Kurtalan’da doğmadım ben,
Batman’da yaşamadım,
Hiç görmedim Kütahya’yı Manisa’yı…
Bodrum’da yaşadığım ütopya,
Ben senliyim, sende doğdum, sende yaşıyorum.

Güneşin günbatımı hali gibisin
Aydınlatıyor ama ısıtmıyorsun
Üşüyorum hasretin tüm renklerinde,
Bütün adalarda yalnızlık benim,
Varsın yok/su/n
Yol yok/sulu gözlerim/iz
Sözlerin tüm şiirlere ilham
Nereye adını yazsam, gül kokar,yeşerir zemheride
Sana adadığım kelimeleri kullanmadım hiçbir yerde,
Yakında lal olacak dağarcığım
Sen söz konusu olunca şairlik ne ki..

Sana adadığım bakışlar hala bakir,
Hiç kimseye sen gibi bakmadım,
Düşlerimi kirletmedim hiç, Allah şahit..
Sana benzemeye çalışan hiçbir kadında yokum,

Senden bir tane daha olsa,
Fizan’a giderdim yalınayak!
Dünyanın tüm şiirleri, şirinliğini anlatırken lal kalır
Kafka ümmi olur,
Nazım, kelimeler ülkesinden sürgün edilir
Seni anlatamıyorum bana/sana
Kelimeler lal, dil aşkın iflasında…

Hani sana son kez sarılan kollarım var ya,
Onlar artık yok.!
Yollara küstüm, ayaklarım yürümeyi unuttu,
Hiçbir ışık sen değil.!
Gözlerine sevgi taşıyan adam, katili değil umudun.,
Hiçbir tutanakta sabıkam yok.!
Sana yönelen her düş/ü öldürmek istedim,
Suçum bu.!
Son bakışlarım yok, gözlerim öldü,
Söz öldü,
Hiçbir sabaha uyanasım yok,
Hiçbir işe yaramıyor kahrolası soluğum.!
Takatim olsa, ağlayacağım,
Ölmeye de dermanım yok.!
İlk cinayetin ben olmalıyım, hadi gel…

27.Temmuz 2009
Bodrum